Audi A3 1.8T - Peugeot 306 GTi
Σύγκρουση ιδεών
Αντιπαραθέτουμε την ανανεωμένη έκδοση του Πεζό 306 GTi με το 6άχυτο κιβώτιο
και την απόλυτη οδική συμπεριφορά, με τον εκπρόσωπο της νέας γενιάς GTi(;)
του 2000, το υπερτροφοδοτούμενο Αουντι A3 1.8.
Συνάντηση ενδιαφέρουσα που έχει να κάνει όχι απλώς με διαφορετικής λογικής
γρήγορα «χατς-μπακ» όσο με δύο αντικρουόμενες ιδεολογίες.
«ΑΝ OI ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ μπορούν το 1996 να προσφέρουν αυτοκίνητα που
επιταχύνουν, στρίβουν και φρενάρουν σαν αγωνιστικά ενώ παράλληλα προσφέρουν
ευκολία, άνεση και αυξημένα περιθώρια ενεργητικής ασφάλειας, σαφώς και θα
επικροτήσουμε το συνδυασμό. Αυτό είναι άλλωστε το νόημα της εξέλιξης:
βελτίωση σε κάποιους τομείς χωρίς να απαιτείται συμβιβασμός σε κάποιους
άλλους.»
Τίποτε δεν είναι πιο σωστό απ? αυτό που γράφουμε παραπάνω. Το Νοέμβριο του
1996 δοκιμάζαμε εκ παραλλήλου τρία καλά GTi ?το δίλιτρο Μεγκάν, το ZX της
Σιτροέν και το 6άχυτο 306 της Πεζό και ψηφίζαμε το τελευταίο καθώς
συγκέντρωνε όλα τα παραπάνω.
Εξέλιξη. Αυτό είναι το μυστικό. Κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά όσοι
εμπλέκονται σε κάθε μορφής αγώνα, κάτι που έστω επιδερμικά αντιλαμβάνονται
όλοι οι υπόλοιποι. Ένα καλό αυτοκίνητο χθες, μπορεί να είναι ένα μέτριο
αυτοκίνητο σήμερα και ένα ξεπερασμένο αύριο.
Το πόσο (αλλά και το αν συμβεί αυτό) είναι συνάρτηση του τι θα παρουσιάσουν
οι ανταγωνιστές και του τι θα βελτιώσει ο κατασκευαστής του.
Γιατί όμως τα λέμε όλα αυτά; Μα γιατί συμβιώνοντας αρκετό καιρό ανάμεσα στο
Αουντι A3 1.8 T και στο ανανεωμένο (οπτικά) 6άχυτο Πεζό 306 GTi αυτές ήταν
σκέψεις και κουβέντες μας συνεχείς.
Δεν το κρύβουμε ότι το κόμπακτ 306 με το εκπληκτικό «στήσιμο» στο δρόμο,
τις καλές επιδόσεις και το ημιαγωνιστικό μπάκετ μας αρέσει καθώς εκτός από
ένα «πυροβολημένο» εργαλείο χαράς είναι και ένα αυτοκίνητο που θεωρητικά
χωρίς πολλά-πολλά μπορεί να είναι και το καθημερινό επιβατικό.
O συνδυασμός άνεσης και οδικής συμπεριφοράς είναι αξεπέραστος και σημείο
αναφοράς ο πολυβάλβιδος κινητήρας δυνατός για κάθε περίπτωση, ενώ και τα
λοιπά μηχανικά μέρη ακολουθούν με τον καλύτερο τρόπο.
Το αυτοκίνητο σε σχέση με αυτό που είχαμε στη διάθεσή μας πέρυσι το
φθινόπωρο, έχει αλλάξει στις λεπτομέρειες (ουσιαστικά στη μάσκα δηλαδή)
ακολουθώντας πλέον σχεδιαστικά τα υπόλοιπα 306 της σειράς, αλλά οι Γάλλοι
δεν έχουν επέμβει πουθενά στο εσωτερικό θεωρώντας ότι δε χρειάζεται.
Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε ότι αν κάτι πρέπει να αλλάξει στο αυτοκίνητο
είναι το άκρως συντηρητικό ταμπλό και ο γενικός διάκοσμος σημεία όμως στα
οποία ποτέ στο παρελθόν η γαλλική εταιρία (με την εξαίρεση του 106) δεν
είχε ισχυρές εμπνεύσεις.
Αν θυμηθούμε δε το προηγούμενο του 306, το 309, το οποίο στην 16βάλβιδη
έκδοσή του ?λίγο πριν από την καταλυτική εποχή της οποίας έπεσε θύμα? ήταν
μεν ένα καταπληκτικό αυτοκίνητο αλλά και σαφώς ένα από τα πλέον άσχημα στην
ιστορία της Πεζό, τότε μάλλον θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με το
306.
Και αυτό είναι κάτι που όντως ισχύει, αλλά μόνο αν δεν έχεις άμεσο αντίπαλο
απέναντι στο γαλλικό GTi.
Ή τουλάχιστον αν ο αντίπαλος είναι ίδιας γενιάς μ? αυτό.
Γάλλοι εναντίον Γερμανών: Οι συνήθεις διαφορές
Εμείς το αντιπαραβάλλαμε με το «new age GΤi» το υπερτροφοδοτούμενο Αουντι
A3 1.8, πιστεύοντας αρχικά ότι το παιχνίδι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως και
ολίγον σικέ.
Εις βάρος φυσικά του Αουντι.
Το γερμανικό αυτοκίνητο είναι λιγότερο δυνατό ?ονομαστικά? από το Πεζό,
περισσότερο soft στο πώς συμπεριφέρεται στο δρόμο, με σαφώς ελαφρύτερο και
ολίγον αναίσθητο τιμόνι, εν ολίγοις είναι όχημα που εκφράζει ένα άλλο
μάλλον πιο σύγχρονο (και γι? αυτό εκ πρώτης όψεως πλαδαρό) πνεύμα σε σχέση
με το σκληροτράχηλο και σχεδόν απόλυτο «όπλο» της Πεζό.
Ας δούμε όμως πώς εξελίχθηκαν στην πορεία τα πράγματα.
Έχοντας δύο όμοια, αλλά ταυτόχρονα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους αυτοκίνητα,
επιλέξαμε εκτός των άλλων κλασικών αντιπαραθέσεων και μια διαδρομή
προσεκτικά μελετημένη ώστε να αναδεικνύει τις αρετές και τα μειονεκτήματα
του καθενός από τα δύο «εργαλεία» μας. Σκοπός μας, να δούμε τελικά αν η
σύγχρονη αντίληψη για το πώς πρέπει να είναι σήμερα ένα αυτοκίνητο GT, (και
που σαφώς από χαρακτήρα είναι το Αουντι) μπορεί να τα βγάλει πέρα με την
κλασική επιλογή που προτάσσει το γαλλικό GTi.
Αθήνα, λοιπόν, εθνική οδός προς Λαμία, έξοδος για Θήβα, κατεύθυνση προς
Λειβαδιά-Δίστομο-Δεσφίνα, Ιτέα, Πέντε Όρια και ξανά πίσω. Διαδρομή που
περικλείει τα πάντα: αυτοκινητόδρομο, κλασικό επαρχιακό δρόμο με γλιστερό
οδόστρωμα, κοντές ευθείες και αλλεπάλληλες στροφές, από το Δίστομο και μετά
φουρκέτες εναλλασσόμενες με κατηφορικές γρήγορες ευθείες και καμπές και
τέλος ένα στενό ανηφορικό κομμάτι στα Πέντε Όρια εκεί όπου η ευελιξία και η
ροπή του κινητήρα πρέπει να είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο με τη δύναμη, τις
καλές αναρτήσεις, το σαφές κιβώτιο και τα δυνατά φρένα.
Οι 167 ατμοσφαιρικοί ίπποι (υπάρχουν;) του 6άχυτου Πεζό με το close ratio
κιβώτιο και το βάρος των 1.160 κιλών, είχαν απέναντί τους τους 150 ίππους
του υπερτοφοδοτούμενου 20άλβιδου κινητήρα του Αουντι, ένα κλασικό 5άχυτο
κιβώτιο και 1.145 κιλά βάρους.
Διακόσια περίπου κυβικά εκατοστά λιγότερα για τον κινητήρα του Αουντι, 4
παραπάνω βαλβίδες, μία ταχύτητα μείον, τελείως διαφορετική ?ταξιδιάρικη?
κλιμάκωση κιβωτίου, άλλη φιλοσοφία στις αναρτήσεις, «χλομό» σε αίσθηση
τιμόνι διάθεση για υποστροφικές τάσεις σε κάθε περίπτωση.
Σημειώστε ακόμη: με βάση τις μετρήσεις μας τα δύο αυτοκίνητα πρακτικά είναι
ισοδύναμα σε επιδόσεις. Για τα 0-100 χλμ/ώρα έχουμε 8,2 ??. για το Πεζό,
8,0 για το Αουντι, 16 ??. από στάση για τα 400μ. και για τα δύο 29,2
(δευτ.) για την κάλυψη του χιλιομέτρου πάντοτε από στάση για το Αουντι, 29
ακριβώς για το Πεζό.
H ίδια ισοπαλία εμφανίζεται και στις επιταχύνσεις εν κινήσει (ρεπρίζ).
Τα δύο αυτοκίνητα επιταχύνουν εντυπωσιακά σε κάθε περίπτωση έχοντας άφθονα
περιθώρια ασφάλειας ώστε να προσπεράσουν ακόμη και συρμούς βραδυκίνητων
οχημάτων μένοντας ουσιαστικά το ένα δίπλα στο άλλο σε ό,τι αφορά τα κρίσιμα
δευτερόλεπτα.
Εκεί που αλλάζει ελαφρώς η κατάταξη υπέρ του Αουντι μάλιστα είναι η τελική
ταχύτητα. Αν και στις μετρήσεις μας η διαφορά ήταν μόλις? ένα
χιλιόμετρο/ώρα υπέρ του A3, στην πράξη, η καλύτερη αεροδυναμική του
γερμανικού αυτοκινήτου σε συνδυασμό με τη μακρύτερη κλιμάκωση των σχέσεων
του κιβωτίου έχουν ως αποτέλεσμα να κερδίζει συνεχώς το A3 χιλιόμετρα όσο
οι ευθείες και η κυκλοφορία το επιτρέπουν, την ίδια ώρα που το Πεζό μένει
κολλημένο το πολύ στα 215-220 χλμ/ώρα τελικής.
Αυτό ήταν μία από τις πρώτες διαπιστώσεις μας στη διάρκεια της συγκριτικής
μας διαδρομής. Όσο τα δύο αυτοκίνητα ταξίδευαν στις ευθείες της Θήβας, το
γερμανικό «new age GΤi» έδειχνε το δρόμο με το Πεζό πίσω του σε μικρή μεν
απόσταση αλλά πάντοτε στη δεύτερη θέση.
Την ώρα που ο οδηγός του A3 έμενε χαλαρός και άνετος στο κάθισμά του ο
αντίστοιχος στο Πεζό καλά τοποθετημένος στο ημιμπάκετ είχε να αντιμετωπίσει
τους αεροδυναμικούς θορύβους από το αμάξωμα συν το τσαλάκωμα του εγωισμού
του που δεν ...μπορούσε να καταπιεί τον «Γερμανό».
Από την άλλη βέβαια ο οδηγός του τελευταίου έπρεπε να αντιπαρέρχεται τις
τάσεις του αμαξώματος να «πλέει» ελαφρώς πάνω στις αναρτήσεις και το
γεγονός ότι το τιμόνι του σ? αυτές τις συνθήκες είναι στο? περίπου.
Αυτά έως την έξοδο από τον αυτοκινητόδρομο. Γιατί από εκεί και πέρα το Πεζό
είναι αυτό που οδηγεί παντοιοτρόπως τις εξελίξεις. O οδηγός του δεν έχει
παρά να φέρει ένα «κλικ» πιο όρθια την πλάτη του (πολύ καλού στήριξη)
καθίσματος και να βασιστεί στις εξαιρετικές προδιαγραφές του αυτοκινήτου.
Κλίσεις μηδέν στις στροφές, άμεση απόκριση στο γκάζι (συνοδευόμενη από
αγωνιστικής χροιάς ήχο) ταχύτατος επιλογέας, σαφέστατο τιμόνι, άψογα φρένα
και, το κυριότερο, ρυθμιζόμενη κατά τη βούληση του οδηγού συμπεριφορά. Το
θέλεις ουδέτερο; Είναι έτσι. Το θέλεις υπερστροφικό; Γίνεται, με την
κατάλληλη τοποθέτηση και ένα μικρό «τσίμπημα» των φρένων στην είσοδο μιας
στροφής.
Όπως και να το οδηγείς ?αρκεί αυτό να γίνεται σωστά χωρίς άγαρμπες
κινήσεις? το άριστο αυτοφερόμενο συνεργάζεται σωστά με τα μηχανικά μέρη και
το αποτέλεσμα είναι ένα: οδηγική ευχαρίστηση!
Την ίδια στιγμή το Αουντι κινείται σχεδόν εξίσου γρήγορα, μα δεν έχει ούτε
την ίδια χάρη, ούτε βέβαια προσφέρει οδηγική ευχαρίστηση. Γέρνει αρκετά,
υποστρέφει σχεδόν μόνιμα (ελεγχόμενα), ο οδηγός πρέπει να συμβιβαστεί με το
αδιάφορο σύστημα διεύθυνσης, αλλά έκπληξη-έκπληξη παρά ταύτα τα αρνητικά
για τον Πραγματικό Οδηγό, μένει πάντοτε μέσα στην ουσία του παιχνιδιού έστω
και αν χάνει τις εντυπώσεις.
Και κάπου εδώ αρχίζει και ξανάρχεται στο νου ένα πολύ παλιό δίλημμα:
ατμοσφαιρικός κινητήρας έστω και με παραπάνω κυβικά για να έχει ροπή και
δύναμη, ή υπερτροφοδότηση με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται το τούρμπο;
Και επιπλέον; Πόση ώρα μπορείς να οδηγείς hardway ένα καλοστημένο και
γρήγορο GTi, όταν πίσω σου ή δίπλα σου ο έτερος συνάδελφος καταφέρνει τα
ίδια περίπου με σένα, με ένα άλλο θεωρητικά αδιάφορο αυτοκίνητο κάνοντας
τις? μισές κινήσεις; Με δύο λόγια, σήμερα όπου ελάχιστες είναι οι στιγμές
που μπορείς να ευχαριστηθείς την οδήγηση ενός πραγματικά σπορ αυτοκινήτου,
για πόσο μπορείς να συμβιώνεις με το 6άχυτο Πεζό, έστω και αν είσαι ο
φανατικότερος οπαδός της οδήγησης;
H απάντηση έχει να κάνει και με την ηλικία του ιδιοκτήτη και με τις
οδηγικές του καταβολές, αλλά εν πάση περιπτώσει το εντυπωσιακό στην
περίπτωσή μας είναι ότι τελικά το Πεζό 306 GTi, παραμένει ένα κορυφαίο
οδηγικά αυτοκίνητο, όχι τόσο για την ταχύτητά του όσο για την αίσθηση που
χαρίζει και τον τρόπο με τον οποία συνεργάζεται με τον οδηγό του.
Το Αουντι από την άλλη είναι αυτό ακριβώς που περιμένει κανείς από ένα
σύγχρονο επιβατικό που φτιάχτηκε όχι για να διεκδικήσει τις δάφνες της σπορ
οδήγησης, αλλά για ταχύτατες άνετες μετακινήσεις. Πιο σύγχρονο σχεδιαστικά
από το Πεζό, με καλύτερο από κάθε άποψη εσωτερικό ντιζάιν, πιο φιλικό για
οδηγό και επιβάτες.
?Και το σύνηθες δίλημμα
Τελικά πρόκειται μάλλον για σύγκρουση δύο? ιδεολογιών παρά για σύγκριση δύο
απλώς διαφορετικών αυτοκινήτων. Σύγκρουση που δείχνει πόσο γρήγορα αλλάζουν
σήμερα τα πράγματα, μαζί και τα ζητούμενα και πως αυτό που ως χθες μας
ικανοποιούσε σήμερα τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Αλλά ψυχραιμία. Ως περιοδικό επιμένουμε να θεωρούμε το 306 GTi ως ένα από
τα καλύτερα σπορ GTi παραγωγής, για όσους τουλάχιστον επιζητούν την οδήγηση
ως αυτοσκοπό. Δεν υπάρχουν άλλωστε πολλά αυτοκίνητα σήμερα που τα «φοράς»
και φεύγεις για τις ιδανικές σου διαδρομές.
Το σχήμα του είναι πλέον κλασικό, το εσωτερικό του σαφώς ξεπερασμένο (ποτέ
άλλωστε δε διεκδίκησε σχεδιαστικό βραβείο), οι χώροι υπεραρκετοί ακόμη και
για οικογενειάρχες, ο δε εξοπλισμός στην έκδοση που είχαμε στα χέρια μας
υπερπλήρης. Οι 167 ίπποι που οι Γάλλοι δίνουν για τον κινητήρα μας φάνηκαν
ένα μάλλον αισιόδοξο νούμερο, αλλά εν πάση περιπτώσει η δύναμη από το
16βάλβιδο σύνολο δε λείπει στις περισσότερες των περιπτώσεων. Ιδίως αν
θυμηθούμε ότι συνδυάζεται με ένα άριστα κλιμακωμένο κιβώτιο. H 6η σχέση δεν
αποτελεί τερτίπι του μάρκετινγκ αλλά ουσιαστικό στοιχείο του αυτοκινήτου,
τα φρένα είναι υπεράνω κριτικής ενώ σύστημα διεύθυνσης και αναρτήσεις θα
κάνουν μάλλον χρόνια να ξεπεραστούν.
Αν το Πεζό όμως δείχνει τον σχεδόν απόλυτο τρόπο τού οδηγείν και βασίζεται
στο θυμικό του οδηγού-ιδιοκτήτη του, το Αουντι από την πλευρά του είναι ο
ψυχρός εκπρόσωπος της λογικής. Κάνει ό,τι σχεδόν και το Πεζό ?και μερικά
ακόμη καλύτερα? αλλά με έναν «ψυχρό» τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια στον
οδηγό του για κάθε είδους συναισθήματα.
Δείχνει ξεκάθαρα τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κατασκευάζονται σήμερα τα
αυτοκίνητα, είναι σαφώς καλύτερο σχεδιαστικά από το Πεζό, τόσο εξωτερικά
όσο και στο εσωτερικό, διαθέτει έναν κινητήρα τούρμπο που δεν αφήνει πολλά
περιθώρια στους ατμοσφαιρικούς αντιπάλους και χάνει μόνο στα σημεία που το
Πεζό «συνομιλεί» με τον οδηγό του.
H επιλογή ανάμεσα στα δύο είναι ομολογουμένως δύσκολη. Οι νεότεροι
συνάδελφοι στο περιοδικό επέλεξαν χωρίς πολλή σκέψη το γαλλικό αυτοκίνητο,
οι μεγαλύτεροι δεν έχουν αποφασίσει ακόμη. Θα ήθελαν πάρα πολύ να έχουν ένα
306 κάποιες ώρες της ημέρας, λοξοκοίταζαν όμως και το Αουντι οι ευκολίες
του οποίου δεν μπορούν βέβαια να αφήσουν αδιάφορο κανέναν ηλικίας 30 και
άνω. Αλλωστε στην επιλογή ενός αυτοκινήτου, υπεισέρχονται και άλλοι
παράγοντες, πολύ πιο πεζοί από τη ζωντάνια ή όχι ενός αυτοκινήτου, και εδώ
η λύση Αουντι υπερέχει σημαντικά. Εν τέλει η επιλογή ενός από τα δύο, είναι
από τις λίγες φορές που μας βρίσκει διχασμένους. Αυτοί που θα αποφασίσουν
με τη λογική σαφώς επιμένουν στο A3 και βγαίνουν κερδισμένοι και από
οικονομοτεχνική άποψη, ενώ εκείνοι που θα αποφασίσουν με το συναίσθημα
καταλήγουν ?και πάλι? στο Πεζό..._4Τ.
AOYNTI A3 1.8 T
ΥΠΕΡ
Σχεδίαση αμαξώματος
Απόδοση κινητήρα, επιδόσεις
Οδική συμπεριφορά
Αποτελεσματικά φρένα
KATA
Ασαφές σύστημα διεύθυνσης
Τάση του αμαξώματος να «πλέει» στις υψηλές ταχύτητες
ΠΕΖΟ 306 GTi
Απόδοση κινητήρα
Επιδόσεις
Οδική συμπεριφορά
Αποτελεσματικά φρένα
Σύστημα διεύθυνσης
Αριστος συνδυασμός άνεσης και οδικής συμπεριφοράς
KATA
Ξεπερασμένη σχεδίαση εξωτερικού
Αεροδυναμικοί θόρυβοι στις υψηλές ταχύτητες